Zaawansowane badania, szczepienia, leki… wydaje się, że medycyna może prawie wszystko. Tak, może sporo, ale… pozostaje właśnie to „ale”. Kocie wirusy mutują bardzo szybko, a jednym z czynników, które temu sprzyjają, jest życie w warunkach dalekich od naturalnych: duże skupiska (w tym łączone w sposób daleki od doboru dokonywanego przez koty w naturze dokonujący się w schroniskach czy nawet zakoconych domach), niższe temperatury niż tam, skąd pochodzi ten gatunek, jedzenie dalekie od tego, co upolowały by same. Czy medycyna za tym nadąża?
Wbrew pozorom odpowiedź nie jest wcale oczywista i prosta. Dzisiaj podzielę się z Wami swoimi doświadczeniami w tym zakresie, których zdobycie kosztowało niejedno kocie cierpienie. Tak, kiedyś myślałam, że lekarz z dyplomem to lekarz i ważne, żeby był blisko. Jakże boleśnie życie mi pokazało, że wcale tak to nie działa i że czasami chcąc kotu zaoszczędzić stresu jeżdżenia dalej można przedwcześnie posłać go za Tęczowy Most; nawet teraz bardzo niewiele brakowało, żeby moja ostatnio przygarnięta kotka tam poszła z powodu braku właściwej diagnozy. Dlatego czasami nawet warto jechać dalej i zastosować np. obróżkę feromonową na czas podróży niż iść byle gdzie – byle blisko.
Z moich rozmów z wieloma osobami wynika, że chciałyby karmić swojego kota jak najbardziej naturalnie (na ile to możliwe w naszym mocno oderwanym od natury świecie), ale boją się, że sobie nie poradzą, że to bardzo skomplikowane itd. Nic bardziej błędnego!